Met groot vernuft bouwden technisch ingestelde mensen in de Tweede Wereldoorlog met schaarse middelen gebruiksvoorwerpen, die van groot nut waren.
Maar ook met eten moesten mensen creatief omgaan.
Van medewerkers van de spoorwegen werd enerzijds verwacht dat zij trouw zouden zijn aan hun werkgever en anderzijds wilden zij zich verzetten tegen de dwang van de Duitse bezetter.
In 1944 werden voor de bouw van de Duitse Siegfriedlinie Nederlanders ingezet. Zij konden niet werken op het land en de aardappels lagen te rotten in de grond. Tegelijkertijd was er in het Westen van het land te weinig voedsel.
In de tijden van schaarste voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog moesten levensmiddelen eerlijk worden verdeeld. Dat lukte niet altijd, zoals in de ‘hongerwinter’ van 1944 op 1945.